الکتروکاردیوگرام (ECG) می تواند ضربان های اضافی را تشخیص دهد و الگو و منبع را شناسایی کند.

 

 

 

الکتروکاردیوگرام

 

بسته به فرکانس و زمان PVC ها، انواع مختلفی از گزینه های تست ECG در دسترس هستند.

 

 

ECG استاندارد. حسگرها (الکترودها) به قفسه سینه و اندام شما متصل می شوند تا یک رکورد گرافیکی از سیگنال های الکتریکی که از قلب عبور می کنند ایجاد کنند. این آزمایش مختصر معمولاً در یک کلینیک یا بیمارستان انجام می شود.

 

 

اگر پی وی سی های نادری دارید، ممکن است در مدت کوتاهی که ECG استاندارد انجام می شود، شناسایی نشوند. در چنین مواردی، ممکن است لازم باشد از یک دستگاه مانیتورینگ قابل حمل به مدت 24 ساعت یا بیشتر برای ثبت ریتم های غیرعادی استفاده کنید. انواع متداول ECG های قابل حمل عبارتند از:

 

 

مانیتور هولتر. این وسیله را در جیب خود یا در کیسه ای روی کمربند یا بند شانه حمل می کنید و به طور خودکار فعالیت قلب را به مدت 24 یا 48 ساعت ثبت می کند که به پزشک نگاه گسترده ای به ریتم قلب ارائه می دهد.

 

ضبط کننده رویداد. این دستگاه را می توان در جیب خود حمل کرد یا آن را بر روی یک کمربند یا بند شانه برای نظارت خانگی بر فعالیت قلب قرار داد. هنگامی که علائم را احساس می کنید، یک دکمه را فشار می‌دهید و نوار قلب کوتاهی ضبط می شود. ضبط کننده، که می تواند برای چند هفته استفاده شود، به پزشک اجازه می دهد تا ریتم قلب را در زمان بروز علائم مشاهده کند.

 

 

تست ورزش یا تست استرس ECG . این آزمایش از الکتروکاردیوگرافی برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب در حین راه رفتن روی تردمیل یا پدال زدن دوچرخه ورزشی استفاده می کند. این می تواند به تعیین اینکه آیا ورزش باعث تحریک PVC ها می شود یا خیر کمک کند.

 

رفتار

برای بسیاری از افراد، پی وی سی با قلب طبیعی دیگر نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر پی وی سی مکرر دارید، پزشک ممکن است درمان را توصیه کند.

 

 

در برخی موارد، اگر بیماری قلبی دارید که می‌تواند منجر به مشکلات ریتم جدی‌تر شود، ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشید:

 

 

تغییر سبک زندگی. حذف محرک های رایج PVC - مانند کافئین یا تنباکو - می تواند دفعات و شدت علائم را کاهش دهد.

 

داروها. مسدود کننده های بتا - که اغلب برای درمان فشار خون بالا و بیماری قلبی استفاده می شوند - می‌توانند انقباضات زودرس را سرکوب کنند.

 

 

در صورت ابتلا به تاکی کاردی بطنی یا پی وی سی های مکرر که با عملکرد قلب تداخل دارند، سایر داروها مانند مسدود کننده های کانال کلسیم یا داروهای ضد آریتمی مانند آمیودارون (پاسرون) یا فلکائینید (تامبوکور) نیز ممکن است استفاده شوند.

 

 

فرسایش کاتتر با فرکانس رادیویی. برای PVC هایی که به تغییرات شیوه زندگی یا داروها پاسخ نمی دهند، پزشک ممکن است درمان فرسایشی را توصیه کند. این روش از انرژی فرکانس رادیویی برای تخریب ناحیه ای از بافت قلب که باعث انقباضات نامنظم می شود، استفاده می کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

استراتژی های خودمراقبتی زیر می تواند به کنترل PVC و بهبود سلامت قلب کمک کند:

 

• محرک های خود را ردیابی کنید. اگر علائم مکرر دارید، ممکن است بخواهید به علائم و فعالیت های خود توجه داشته باشید. این می تواند به شناسایی مواد یا اعمالی که ممکن است باعث انقباضات زودرس بطنی شوند کمک کند.

   

  مصرف مواد خود را اصلاح کنید. کافئین، تنباکو و سایر داروهای تفریحی محرک های شناخته شده انقباضات زودرس بطنی هستند. کاهش یا اجتناب از این مواد می تواند علائم را کاهش دهد.

   

  استرس را مدیریت کنید. اضطراب می تواند باعث ضربان قلب غیر طبیعی شود. اگر فکر می‌کنید کاهش اضطراب به وضعیت کمک می‌کند، تکنیک‌های کاهش استرس، مانند بیوفیدبک، مدیتیشن یا ورزش را امتحان کنید، یا در مورد داروهای ضد اضطراب با پزشک خود صحبت کنید.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. یا ممکن است به یک پزشک متخصص قلب ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، احساس آنها و زمان شروع آنها

   

  اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر مشکلات سلامتی اخیر که داشته اید و سابقه خانوادگی بیماری قلبی

   

  تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوز آن ها

   

  سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

•  
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از دوستان یا خویشاوندان را با خود همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.

 

برای انقباضات زودرس بطنی، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• در صورت وجود چه روش درمانی را توصیه کنید؟
• برای کاهش علائمم چه تغییراتی در سبک زندگی انجام دهم؟
• آیا باید کافئین را حذف کنم؟
• آیا من در معرض خطر طولانی مدت هستم؟
• چگونه سلامت من را در طول زمان کنترل می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً از سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• آیا علائم همیشگی هستند یا می آیند و می روند؟
• آیا از کافئین استفاده می کنید؟
• آیا سیگار می کشید یا از سایر محصولات نیکوتین استفاده می کنید؟
• آیا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟
• هر چند وقت یکبار احساس استرس یا نگرانی می کنید؟ برای مدیریت این احساس چه می کنید؟